?Op de 12e architectuur biënnale in Venetië met als titel People Meet in Architecture werd duidelijk dat in het verleden onze toekomst verscholen zit. Een jaar voor de architectuur biënnale was reeds de tentoonstelling Migropolis te zien in Galleria di Piazza San Marco waarin de onderliggende vraag was: Wat te doen met Venetië? Bij deze tentoonstelling zijn twee vuistdikke boeken verschenen van Wolfgang Scheppe en de IUAV Class on Politics of Representation. De indruwekkende publicatie Migropolis, Venice/ Atlas of a Global Situation, of beter het gigantisch register, probeert door middel van harde feiten, cijfers en emotionele interviews een scherpe beschrijving te maken van Venetië. Soms wordt pijnlijk duidelijk dat migratie en toerisme onlosmakelijke fenomenen zijn en Venetië de plek is waar zij elkaar ‘ontmoeten’. In de inleiding van het boek wordt de wens uitgesproken dat Venetië meer gebruik moet maken van haar enorme symbolisch en mondiale potentieel. De stad zou weer een broedplaats moeten worden voor kennis en het denken over oude steden. Met Migropolis wordt hiermee een begin gemaakt. De data die hoort bij de mythe van Venetië is vaak gruwelijk, maar het heeft geen zin om te klagen dat de stad steeds minder bewoners heeft en dat de aard van de stad verandert. Er zijn andere dingen te winnen. Transformatie van Venetië zou niet haar dood, maar eerder een mogelijkheid voor haar wedergeboorte moeten zijn.Verondersteld wordt dan ook dat de ontwikkeling van culturele activiteiten het enige tegengif is tegen de verstikking door het toerisme.